«Δεν σκεφτόμουν τα πόδια μου, αλλα το πρωτάθλημα»

Θυμάσαι κάτι «δυνατό» από τη θητεία σου στον Παναθηναϊκό:

«Σίγουρα τα γκολ μου. Βέβαια αυτά είναι ιστορία. Ζω το τώρα και τώρα παίζω για τον Βύζα. Αυτή είναι η ομάδα μου τώρα. Φυσικά όταν περπατώ στο δρόμο οι φίλοι του Παναθηναϊκού με σταματούν, με χαιρετούν μου λένε ευχαριστώ για το πρωτάθλημα και αυτό είναι ένα εξαιρετικό συναίσθημα».

Θα πήγαινες στο γήπεδο για να δεις τον Παναθηναϊκό:

«Δεν ξέρω τι να πω... Τον βλέπω στην τηλεόραση. Εχω και ριπλέι! (σ.σ. γέλια). Νομίζω είναι καλύτερα στην τηλεόραση».

Πιστεύεις ότι αν παίξεις καλά με τον Βύζα, μπορείς να επιστρέψεις στην πρώτη κατηγορία, σε μία μεγαλύτερη ομάδα ενδεχομένως:

«Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Εγώ ήρθα για να παίξω στον Βύζα και πρώτα από όλα, θέλω να τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Τώρα, αν παίξω καλά μπορεί να πάω και στην Αρσεναλ (σ.σ. γέλια). Εγώ είμαι ευτυχισμένος που παίζω ποδόσφαιρο. Αυτό είναι όλο. Το συναίσθημα όταν παίζεις με γεμίζει. Δεν ενδιαφέρομαι για τα πολλά. Πολλοί λένε δεν με νοιάζει, δεν παίζω, και μένουν σπίτι. Εγώ δεν το λέω αυτό. Εχω ακόμη ενέργεια και θέλω να συνεχίσω. Δεν το κάνω για τα λεφτά. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που αναρωτιούνται γιατί ο Εμάνουελ παίζει ακόμη. Ολοι ξέρουν τι είναι καλό για αυτούς. Για τον άλλο όμως δεν γνωρίζουν. Εγω είμαι ευτυχισμένος και μόνο με το γεγονός ότι απλά προπονούμαι κάθε μέρα και αγωνίζομαι»!

Εχεις κάποιο παράπονο από τον τρόπο που σκέφτονται μερικοί για σένα και την απόφασή σου να συνεχίσεις να παίζεις:

«Οχι, δεν έχω κανένα παράπονο. Ο καθένας μπορεί να σκέφτεται ό,τι θέλει και να λέει ό,τι θέλει. Σίγουρα και για μένα είναι δύσκολο να δεχτώ αυτήν κατάσταση, αλλά είμαι εδώ για να την αντιμετωπίσω».

Με τον Παναθηναϊκό οι σχέσεις σου τώρα πώς είναι:

«Δεν έχω καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό τώρα. Εχω μόνο με τους οπαδούς του. Ο Παναθηναϊκός είναι ιστορία πλέον. Δεν είμαι Ελληνας. Επαιξα εκεί και μετά έφυγα. Οπως έκαναν πολλοί ξένοι παίκτες μετά από μένα. Ετσι είναι αυτά. Παίζεις και μετά φεύγεις».

Εγραψες όμως ιστορία με τα γκολ σου στο πρωτάθλημα του 2004, παίζοντας μάλιστα, όπως έγραφαν τότε οι εφημερίδες, τραυματίας.
Αυτή ήταν μία γενναία πράξη και ήθελε καρδιά:

«Ναι, όταν παίζαμε για το πρωτάθλημα μόλις είχα επιστρέψει από έναν τραυματισμό. Πίστευα ότι μπορούσαμε να νικήσουμε και πήρα την απόφαση να ρισκάρω και να παίξω. Δεν ήμουν 100% έτοιμος, όμως είχα τη δυνατότητα να αγωνιστώ, καθώς ήμουν στην τελική φάση της αποθεραπείας μου. Μετά ήμουν εντάξει και έπαιξα κανονικά το 2006, όταν άφησα τον Παναθηναϊκό».

Πιο σημαντικό για σένα τότε ήταν να πάρει το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός ή υγεία σου:

«Τότε σκεφτόμουν μόνο πώς θα κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Εβαλα την ομάδα πάνω από εμένα. Εάν θυμάσαι, όταν πήραμε το νταμπλ, έπαιξα στον ημιτελικό του κυπέλλου με την ΑΕΚ και σκόραρα στο 2-2. Στον τελικό όμως με τον Ολυμπιακό δεν έπαιξα. Τότε κοίταξα την υγεία μου. Στο πρωτάθλημα όμως η ομάδα ήταν πάνω από όλους. Ηταν πιο σημαντικό από όλα να κερδίσουμε το πρωτάθλημα».

Από τις ομάδες που έπαιξες στο παρελθόν ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή για σένα:

«Εχω πολλές στιγμές που θυμάμαι. Σίγουρα η καλύτερη για μένα, ήταν όταν άφησα την Νιγηρία, την πατρίδα μου, και ήρθα να παίξω στην Ευρώπη. Μετά, πολύ δυνατή στιγμή ήταν το πρώτο παιχνίδι μου με την εθνική Πολωνίας. Σκόραρα στο ντεμπούτο μου με την Ρουμανία εκτός έδρας και ήρθαμε 1-1. Ηταν σίγουρα η αρχή για ό,τι επακολούθησε».

Για το κομμάτι που αφορά τον Βύζαντα Μεγάρων πατήστε ΕΔΩ